%0 Journal Article %T بررسی تطبیقی کاربرد هفت اصل تزیینی هنر نگارگری ایران در نگاره‌های هفت‌اورنگ ابراهیم‌میرزا %J رهپویه هنرهای تجسمی %I دانشگاه سوره %Z 2980-9983 %A طاهر, زهره %A حسینی, هاشم %D 2021 %\ 03/21/2021 %V 4 %N 1 %P 27-38 %! بررسی تطبیقی کاربرد هفت اصل تزیینی هنر نگارگری ایران در نگاره‌های هفت‌اورنگ ابراهیم‌میرزا %K هنر عصر صفوی %K مکتب کتاب‌آرایی مشهد %K هفت‌اورنگ ابراهیم‌میرزا %K اصول هفتگانه تزئینی نگارگری %R 10.22034/ra.2021.526323.1031 %X یکی از وجوه مهم ساختار بصری هنر نگارگری‌ایران، وجه تزیین‌گرایی آن است که در مکاتب مختلف، صورت‌هایی متنوع به‌خودگرفته و در دورة صفوی با تدوین هفت اصل تزئینی نگارگری توسط احمد‌موسی، بیانی مدون یافته‌است. این اصول عبارتند از اسلیمی، ختایی، فرنگی، نیلوفر، ابر، واق، بند‌رومی(گره‌ چینی). به‌نظر می‌رسد درباره کاربرد این اصول، در نگارگری مکتب‌مشهد، پژوهشی صورت نپذیرفته و از‌آنجا‌که نسخه هفت‌اورنگ ابراهیم‌میرزا، از جمله نسخ باشکوهی‌است که توسط نگارگران عصر‌صفوی در مشهد مصور گردیده، این بررسی می‌تواند اطلاعات بیشتری از ویژگی‌های ‌نگارگری مکتب‌ مشهد به‌دست‌ دهد. بنابراین پرسش‌ اصلی پژوهش حاضر این‌‌است که اصول هفتگانه تزئینی نگارگری‌ایران در عصر‌صفوی، چگونه در نگاره‌های هفت‌اورنگ ابراهیم‌میرزا به‌کار ‌رفته‌ است؟ هدف پژوهش، بررسی تطبیقی کاربرد هفت اصل تزئینی نگارگری در نگاره‌های ‌هفت‌اورنگ  ابراهیم‌میرزاست. روش ‌پژوهش توصیفی-تطبیقی و روش‌ گردآوری‌ اطلاعات، کتابخانه‌ای است. یافته‌های ‌پژوهش نشان‌ می‌دهد که اصول‌ ختایی و نیلوفر، بیشتر از سایرین و اصل ‌اسلیمی بیشتر در کاشی نمای بناها، اصل‌ابر در نیمی از نگاره‌ها و اصل ‌واق در اغلب آن‌ها استفاده شده، درحالی‌که اصل‌ فرنگی بسیار کم تر و فقط در آثار شیخ ‌محمد و میرزاعلی دیده‌ می‌شود. اصل‌گره در نگاره‌های دارای بنا به سبک معماری رایج دوره‌ صفویه استفاده شده‌است. درواقع نگارگران نسخه هفت‌اورنگ کوشیده‌اند تا به سنت تزئین‌گرایی نگارگری ایران وفادار باشند که علاوه‌بر نمایش مهارت آنان، می‌تواند از ویژگی‌های‌کتاب‌آرایی مکتب ‌مشهد نیز به‌شمارآید. %U https://rahpooye.soore.ac.ir/article_243829_f6d96e99903acd976ec85d91a314b649.pdf